Беларусь без малака — як шавец без ботаў. Але менавіта гэтая праблема з’явілася ў краіне ў апошні час. Малако ёсць. Але паменшыўся яго выбар, у першую чаргу за кошт больш тоўстага прадукта. Вытворчасць малака сёлета скарацілася, але не настолькі, каб растлумачыць тое, што адбываецца. У чым праблема?
Адказ на пытанне той жа, што і на іншае пытанне: чаму за гады кіравання Лукашэнкі вытворчасць малака вырасла, а душавое спажыванне істотна скарацілася?
Справа ў тым, што Беларусь — малочная калонія РФ. Нават да вайны ў РФ вывозілася больш за палову беларускага малака. Беларусь — дойная карова РФ у прамым і пераносным сэнсе. Беларускае малако ў РФ — гэта прадукт пад маркай «каланіяльныя тавары».
Сёння ж, у дадатак, пасля саўдзелу Лукашэнкі ў пуцінскай агрэсіі супраць Украіны, беларускі рубель асеў адносна расейскага на 20%. А значыць малочным капіталістам прадаваць малако ў РФ за расійскія рублі стала яшчэ больш выгадна, чым унутры Беларусі за тыя ж беларускія. Адначасова яны падвышаюць кошты ўнутры краіны — паралельна з ростам коштаў на ўсе расейскія прадукты з-за той жа дэвальвацыі.
Калі сёння мы знаходзім на прылаўку толькі малако з паніжанай тлустасцю, гэта значыць больш разведзенае вадой, то сутыкаемся з прамым наступствам каланіяльнага вывазу малака з краіны, рынкавай эканомікі, якая працуе па прынцыпе «няма грошай — няма малака», і ўдзелу дыктатуры Лукашэнкі ў злачыннай пуцінскай вайне.
Каб напоўніць прылаўкі, неабходна спыніць бескантрольны вываз малочнай прадукцыі з краіны прыватнымі кампаніямі туды, дзе большы прыбытак. Экспарт малочнай прадукцыі павінен быць цэнтралізаваны ў руках дзяржавы з прынцыпам спачатку забяспечыць насельніцтва гэтай базавай прадукцыяй і потым ужо экспартаваць, што застанецца. Але гэта азначае парваць каланіяльныя дамовы з РФ, якія патрабуюць свабоднага гандлю, пайсці супраць прыбыткаў беларускіх малочных капіталістаў і еўрапейскіх акцыянераў беларускіх малочных прадпрыемстваў (як Савушкін прадукт, Малочныя Горкі, Danone, Lactalis).
На гэта дыктатура Лукашэнкі, якая корміцца ад гэтай каляніяльнай мадэлі, ніколі ня пойдзе. Лукашэнка можа толькі аддаваць загады каровам даіцца больш, даяркам — выціскаць карову да апошняй кроплі, сваім чыноўнікам — нараджаць малако для прылаўкаў. І бясконца абурацца на камеру вынікамі свайго ж кіравання. Справе гэта не дапаможа, каланіяльнага рабавання Беларусі не спыніць. Спыненне абрабавання краіны неабходна патрабуе звяржэння дыктатуры Лукашэнкі, якая гэтую каланіяльную сістэму вартуе.